عکسهای رویایی تونی فریسل (Toni Frissell) گرایش خیلی شدیدی به سمت سورئالیسم یا رئالیسم دارد. عکسی که در بالا نشان داده است، باوجود سیاه و سفید بودن کاملاً واضح است. دستیابی به چنین وضوح بالایی در عکاسی سیاه و سفید کاری فوق العاده دشوار است.
عباس کیارستمی: این عکس روی تپه هایی گرفته شده که برای فیلم “طعم گیلاس” بدانجا رفته بود، او توانست در سال 1997 جایزه نخل طلای کن را (به طور مشترک با فیلم ژاپنی «مارماهی») به خاطر این فیلم ببرد.
آلین کیورتیا (Alin Ciortea) نمونه هایی از خیابانهای مدرن را در عکسهایش نشان می‌دهد. البته با عکسهای سیاه و سفید!
پرنده ها: متاسفانه عکاس این عکس تاکنون برای ما ناشناس بوده است. این عکس ظاهراً با زاویه قائمه و با نوری فوق العاده گرفته شده است
گابریل کارتی (Gabriele Caretti) برج ایفل: کنتراست و پرسپکتیو فوق‌العاده. عکسی بسیار دقیق، واضح و قوی.
جادوی شهر متروکه: نورپردازی فوق العاده عالی.
عکسی بی نهایت زیبا و هنرمندانه. میشل کلمنت (Michele Clement) در سال 2007 برنده عکسهای سیاه و سفید در رده “آثار هنری برجسته” بود
ارویت (Elliott Erwitt)، عکاسی ژورنالیست و تبلیغاتی که به خاطر عکسهای سیاه و سفیدش معروف شده است، او عکسهایی طعنه آمیز و غیر متعارف دارد. او استاد عکسهای تردید برانگیز است.
راندی اسمیت (Rodney Smith) در عکاسی سیاه و سفید حرفه ای خود کاملاً موفق عمل کرده است. عکسهایی سورئال، انتزاعی و عجیب!
Drole Deciel: لبخند!
گروه برت (Bert) زمان بندی عالی، نورپردازی درست. عکسی رویایی.
واتانابل (Watanabe) : مجموعه ای از نی.
مسیر عبور!
مارک دانیل اوون (Mark Daniel Owen): ازت متنفرم! شما هم چیزی که ما می‌بینیم را می‌بینید؟!
